xələf

is. <ər.>

1. Sonradan gələn, birinin yerinə keçən və ya keçməli olan, onun işini davam etdirən, onu əvəz edən adam. M. F. Axundzadənin xələfləri. – Ya tələf olmalı, ya xələf. (Ata. sözü). <Səttarzadə> təklikdə, ya evdə nə qədər sakit, sönük görünürsə, adam içində, ictimai yerlərdə öz xələflərini görür. . M. C..

2. Övlad, varis. Gör qılsa onu tələf həvadis! Yox bir xələfi ki ola varis. F.. Derdim ki, gözəl xələf olarsan; Bir ailəyə şərəf olarsan. M. Ə. S.. Oğlunun özünə layiq bir xələf olacağından fərəhlənib, xan qocalıq günlərini şad və rahat keçirmək ümidində idi. M. Rz.. // Nəsil, soy. Öz xələfin gərək gözləyə kişi. . Q. Z.. Sən də onun kimi qocalacaqsan, hörmət umacaqsan xələflərindən. S. Rüst..